Saga íslenska hestsins er samofin sögu þjóðarinnar. Þarfasti þjónninn á sína kafla í Íslendingasögunum. Sögur af hestum hafa verið sagðar á öllum tímum, um hann hafa kvæði verið ort og samin lög og hann hefur þjónað nauðsynlegu hlutverki í lífsbaráttu þjóðarinnar. „Og knapinn á hestbaki er kóngur um stund“ orti Einar Benediktsson í kvæðinu Fákar sem lýsir á einstakan hátt sambandi manns og hests.

Hlutverk hestsins á 21. öldinni er að sjálfsögðu annað en það var fyrr á öldum. Hesturinn skipar þó enn mikilvægan sess í lífi Íslendinga. Hann opnar fólki dyr að ævintýraheimi. Reiðhesturinn sameinar hópa fólks þar sem vinátta og gleði eru í fyrirrúmi. Hesturinn gerir reiðmanninum kleift að upplifa náttúruna á nýjan hátt og stuðlar að útivist og samveru með vinum. Þetta nýja hlutverk dregur fram einstaka eiginleika hestsins, m.a. þýðan ganginn. Sögu hans er haldið hátt á lofti og með bættri aðferð geta hrossin átt langa og góða ævi. Þannig verður til náið samband manns og hests sem er grunnurinn að vinsældum hans um allan heim.